آخرین اشعار ارسالی

تکیه زده زمان، بر تختی از جنون
می جوشد از زمین، فوّاره های خون

اهریمنان شدند، شاهانِ مقتدر
شیطان از آدمی، خود گشته منزجر

با بمبِ هسته ای، وجدا

ادامه شعر

بی هدف در فکر تو ،ماهی قشنگ

باده می گویم ولی گاهی قشنگ

از همان روزی که دیدم من تورا

مست و غرق باده ام ، راهی قشنگ

ادامه شعر

انتظـارِ عـاشقـان روزی به پـایـان میرسد
جمعـهِ دیـدارِ ما بـا مـاه تـابـان میرسد
با دعـایِ نـدبـه داریم نـدبـه ها بهرِ فرج
اذن به مولا از کرم با لطفِ یزدان میرسد

ادامه شعر

آویخته به اسکلت رویا
هر روز مردی را می بینم
که بر سرانگشتان شعر
از افقی به افق دیگر می رود
پاییز را بر شاخه‌های باد
سپید نقاشی می کند
دستا

ادامه شعر

کاش اینجا بودی؛
تا هوایت را،
می‌بوییدم.
که بوی درخت‌های نارنج
باغچه‌ی کوچک کنج
حیاط خانه‌‌مان را
می‌دهد.

کاش اینجا بودی؛
تا صورتت را،
می‌بو

ادامه شعر

بر درخت آرزوهای بی برگ
گاهی دستت به شاخه‌ای بند است
و می‌دانی که
آن خُشکْ شاخه خواهد شکست
و درمی‌مانی
که ساکن بمانی
یا که رها کنی
برای چند لحظه بیشتر درنگی
بجنگی
یا به دست خودت
خودت را
به سقوطی قطعی بسپاری

ادامه شعر

طلوع شمس

عصرگاهی سخت دلگیر و حزین
مفتی قونیه می‌آمد چنین

می‌گذشت از کوچه‌های مُلک روم
مولوی سلطان علم مرز و بوم

مردم از دیوار و سقف بامه

ادامه شعر

مراقب سایه ت باش
بی نشان دنبال تو میگردد
وقتیکه انتقاد به اعتقاد
میکنی مراقب انتظارت باش
مراقب رفتارت باش
وقتی که اعتنا به اعتقاد ت میکنی
مراقب

ادامه شعر

در شباهنگام تار
جغد کور قصه ام
روشنایی را بیافت
کورسو های امید
در دلش روشن بشد
دیگر اما هیچ
از مفهوم این موضوع پر‌ مبحث نمیدانم
ولی
ترسم آن اس

ادامه شعر

زخمی زدی بر قلبم و بعدش رهایم کرده ای
از من ربودی دین و با کفر آشنایم کرده ای

هفت آسمان را گشتم و هرگز ندیدم مثل تو
با رفتنت ای سنگدل غرق جفایم

ادامه شعر

در بازی زندگی سهم من باختن است
می سوزم و پیشه ام ساختن است
با هر که شدم آشنا در باز ی دل
بگذشت وآتشم به جان انداختن است
1403 2 13 آهی

ادامه شعر

ای سپید جانانه ام
اندوه هزاره‌ی چشمانم
وصله‌ی چاک پیراهن ات
شوره‌زار گونه هایم
خاک قدمگاه نام ات

با هق‌ هق بی وزن شعرم
چون کودکی
در تبعید

ادامه شعر

حرف نگفته گریه خواهد شد
بغض مرا بشنو نگاهم کن...
برگرد با یک‌گوشه‌ی چشمت
مثل گذشته رو به راهم کن

اینجا همیشه بی‌تو سر در گم
دور خودم می‌گردم و

ادامه شعر

خسته ام دیگر بگیر از دوش من این بارها ،
هان بیا ای قاصد ناخوانده در پندارها
هرچه دیدم نار بود و خار بود و مار بود،
این جهان گلشن نبود ،گه

ادامه شعر

شد موسم آنکه     غزلی  ساده    بگویم
از  حالت  عشقی  که  چو پا   داده  بگویم
با قطره ی اشکی که چکید  ازسر احساس
در وصف  تو و  چشم پر از    باده  بگویم


شفق

ادامه شعر

از بیابان بلا خطبه تو، ایمان بود
خشمت از خاموشی مرتبه ی انسان بود.

وقت بارانیّ و نمدار مصیبت هایت
اوج صبرت به خدا، معجزه ای رخشان بود

صبح رن

ادامه شعر

ای رفته باز گرد که جانم به دست توست
در آرزوی دیدن چشمان مست توست

مرغ دلم اسیر تو باشد از ابتدا
در بند زلف پر شکن و پر شکست توست

وقتی صبا گ

ادامه شعر

باران می‌آید
تو نمی‌آیی؟

ادامه شعر

در زیـر دست و پای شهر بی  تفاوت ها
گم کرده است این نسل، رویای قشنگش را

هر وقت آمد از مسیر رفته برگردد
تردید کرد و داد تاوانِ درنگش را

آمد سرا

ادامه شعر

آسمان بودی و چون ابر گذشتم ز رهت
سوختی شمع وچو پروانه گذشتم ز مهت

بی ریا بودی و خورشید بغل دستت بود
ماه بودی و ستاره می چکید از وَجَهت

بر سرا

ادامه شعر

اینجا کوره ناپیدا
زیر گرد گذر پنجه آتش زا
آزموده تاریخی تاختن
به این هنگام رسا بیداری پاک دامن
تا خون رشک مهرآگین خاک انجمن
امروز نابودگری چاپ

ادامه شعر

در این حوالی..
در بین عبث ها
عدم ها..

ناگفته های پنهانیم
ریشه درآورده اند
جوانه زده اند و قد کشیده اند

دراین بازار بی سرانجامی..
دراین هیاه

ادامه شعر

پایان راه
...............
آیا ما انسانها پایانی داریم
پایان راه ما در کجاست و در چه زمانی
آیا در آخر فقط این ماشین تن پوش ما
پایان راه ماست
آیا

ادامه شعر

فی البداهه:
تقدیم به تمام معلم های گرانقدر که حقیقتاً گوهرانِ ناب گوهرند.

چهار حرفی که بنیان و اساس است
سرای مهرِ جان است و سپاس است
معلم م

ادامه شعر

در مکتب عشق
گفت لیلی مجنون تو را از پی زند
ناله را کم کرد و مادام هی هی زند

درس اول بود در مکتب رسم الف
لیک در کلاس عشق دف و نی زند

آخر این

ادامه شعر

هیاهوی آمدنت
همه ی شهر را پر می کند
از آواز چلچله ها
تا فواره میدان
واین در چارطاق مانده
رو به باغچه حیاط کوچک مان
و هشتی های منتظر
اما رفتنت را
هیچ چراغی نمیفهمد
بدین‌گونه انتظار آمدنت را
چراغانی میکنند
تمام پنجره ها

ادامه شعر

موی تو موج خروشان
و دل من بی تاب و بیمار
روی تو آفتاب زیبا
و قلب من کویر سوزان
چشم تو چشم غزل خوان
و چشم من کارون بی آب
رخ تو زیباترین و
جان من

ادامه شعر

میم معلم از محمد جاودانه
عین معلم از علی دارد نشانه
لام معلم لا اله حق تعالی ست
میم دگر مهر پدر یا مادرانه

ادامه شعر

در طبیعت و دلم دیدی که من تنها شدم
پی آب آمده ام ناگه که من صدا شدم
در حریم شب تو کبوتر و پرواز نگاه
پی دل آمده ام ناگه ارزن دلا شدم

ادامه شعر

علی جعفری:
آموخت مرا هم با ادب بود آموزگارم بود
فعل خواندن نوشتنم داد او مه نگارم بود
درکلاس اولی بودم وهشیارم کردوهوشیار
معلمی هستکه اسمش هم

ادامه شعر

به نامِ خداوندِ صاحب کَرَم
سپرده به دستِ معلم قلم

معلم نه آن است که دارد به بَر
دوصد حرفِ بی ارزش و بی ثمر

معلم چو مادر،رحیم و صبور
به بار آ

ادامه شعر

به مناسبت روزمعلم،شعری تقدیم می گردد؛
برپا برپا
صدای پای معلم میاد
تق تق کلاس،شنیده می شه
برپا برپا مبصرمیگه
برجا برجا معلم
چه،زیباست
این،رسم

ادامه شعر

در دیاری دورتر از شهر ما
در میانِ مردمِ ناآشنا و آشنا

مردی در اوج جوانی ،بی غرور
حرفها میزد ز نزدیک و ز دور

از طریق این فضاهای

ادامه شعر

عشق به بهار.اجتماعی
همه نفع خود به خواهیم، که زدیگران جداییم
چو ز خویش ما گذشتیم . دل مان شود وفایی
و اگر چنین بگیریم ، همه دست یکدگر را
به بهارعشق ورزیم ، که چه فصل با صفایی

ادامه شعر

رفتی نکردی از من، یادی در این زمانه
افسوس بی وفایی، در این زمان روانه

من حرف دل بگفتم ،تو حرف عقل بگفتی
گفتی که عقل و دل هم، جفتش یکی همانه

ادامه شعر

در نیمه ماه چهره زیبایی تو پیداست
یک رنگ شده امشب فلک نقش تو تنهاست

در سجده شکرن همه ی اختر افلاک
بر چهره تو عرشو سماء محو تماشاست

یک قطر محبت

ادامه شعر

شعر کودکانه شهادت امام جعفر صادق (ع)

رئیسِ مذهبِ شیعه
شِشُمین امامِ مایی

پسرِ امامِ باقر (ع)
نورِ چشمِ ما شُمایی

شما مهربون و پاکی
شما خیل

ادامه شعر

دشمن جان منی ای دلربای فتنه گر
خواستم با تو گویم از راز خودم بار دگر
عاشقی کردم، نفهمیدم چه با من میکنی
خون چکد از این دل و جان و جگر

ادامه شعر

هر دل،چو دلبری کند در،پی یار
جامه نو،پوشد و خودکندتیمار

ای که دل،شب و روز گرفتارِ توست
دریاب حالِ مجنونی که بیمارِتوست

ای که از هر اندیشه

ادامه شعر

بهار است
پرنده ها میخوانند
کاش با نوایِ باران
هم آواز بودیم
اردیبهشت استُ
در خیالم با تو می چرخمو میرقصمو
میخندمو کوچه یِ بهارنارنج را
قدم میزنم.
آگرین یوسفی

ادامه شعر

همینکه زندگی رو یادم نیس
ینی که مردم چند سالیه
بیرون نفس دارم و توم خفه‌اس
دلم تو دنیا دست خالیه

مجبوره زندگی کنه دلم
پمپاژ خون، تپش، ققط همین

ادامه شعر

اول

از سینه دیوار صدا می آید
از پنجره انگار صدا می آید
از دور گمان کسی مرا می خواند
جانسوز به تکرار صدا می آید
احمد صحرایی کاش

دوم

ادامه شعر

پرنده‌
پشت پنجره‌ی اتاقم نشست و
آواز خواند...
و این یعنی
دیوار سیمانی روبه‌رو
باغ را از یاد پرنده نبرده است


شبنم حکیم هاشمی

ادامه شعر

اینهمه خانه که اطراف شماست
سفره های خالی از مکر شماست
قوت مردم را چه کس دزدیده است
ذهنها سرگشته از کار شماست
رانتها در جیب دلالان دزد
پس چه کس

ادامه شعر

من به هر لحظه و هر ثانیه ایمان دارم
چون که در کالبد سنگی خود جان دارم
ای کسانی که بر این زخم نمک پاشیدید
من خود از بحر چنین زخم نمکدان دارم
در

ادامه شعر

نام حق
نام حـق آرامشِ جـان و روان آدمی نام رب بهترکلام است برزبان آدمی
تا که بـِسم الله بود ورد زبان آدمی تاج عالم برسر و آسوده جان آدمی

ادامه شعر

رفتی از شهر ولی هیچ سزاوار نبود

عاشق خسته ی تو لایق دیدار نبود؟

یوسفی و همه ی شهر ز حسنت بی تاب

گرچه گفتی که در این شهر خریدار نبود

همه

ادامه شعر

نمی‌دانم چه شد، من فقط دل باختم
از برای فتح او ، بیستون ها کافتم

من دیدم همه چیز و همه کس را ، اما نشد
سرخی پیراهنت به هیچ گلی مانند، نشد

م

ادامه شعر

من اگر عمر درازم بدهم بر سر تارش
به سر زلف کمندش بدهم سر به راهش
من اگر عمر ببازم به وصال و غمزه نازش
به دم نفخه صورش بکند زنده به رویش

ادامه شعر

در این دنیای بی حاصل
فراوانند منافق ها
یکی از رو می‌خندد
ولی فکرش چه آشوب است
درون سینه اش سنگ است
شده یک، گرگ زندانی
همه را بدنبین ،بدبین

ادامه شعر

دلم قبریست
به وسعت تمام ناگفته هایم
که سالهاست کسی
فاتحه ای برایش نخوانده است
اما من دیگر
فاتحه اش را خوانده ام...

ادامه شعر

کاش
قاضی
کنار
صندلیش
به خدا
هم
کمی
جا
برای
قضاوت می داد
8 2 ..پ

ادامه شعر

چو بپرسی دل تنگ را نظرم
پاسخی میدهمت در غزلم

چو بخواهی و نخواهد ماجراست
وی بخواهد تو نخواهی محترم

گر نیانجامد وصال این عاشقی
مصرع سوم که

ادامه شعر

سیلی استاد
گوشهایت را بده چندی به من
تا بگویم قصه ای از خویشتن

شنبه بود و ماه آذر یا که دی
شصت و هفت از سال و شمسی بود وی

یک خلاصه گویم از دا

ادامه شعر

مو سیاه کرده ای یا روزگارِ مرا؟
برد از یادم لبش صبر و قرارِ مرا
دل سرکشم هرگز نشد رام کسی
کشیده تار مژه ای افسار مرا
میشود با برفِ نشسته به صورتش

ادامه شعر

اگر نزدیک میبینم ، دَمی رویایِ دورم را
نمی کاهَد کمی رنجِ رهِ صعب العبورم را

دلم را بسته ام بر نذر و حاجاتی که معلوم نیست
چطور اینگونه تنظیم میکن

ادامه شعر

در خیالم بودنت را باز باور می کنم
سر به روی شانه هایت گونه ام تر می کنم

هم قدم از کوچه باغ آرزو رد می شویم
پای جویی می نشینم خستگی در می کنم

ادامه شعر